Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Τι πιο βάναυσο από την ελπίδα;



Η ΕΛΠΙΔΑ, μας έχουν μάθει να λέμε, πεθαίνει πάντα τελευταία! Στην πραγματικότητα η ελπίδα έχει ήδη πεθάνει και απλώς ελπίζουμε να μην έχουμε πεθάνει. Για να έχεις ελπίδα, πρέπει πάνω απ’ όλα να έχεις όνειρα. Να κάνεις όνειρα, να ονειρεύεσαι, να ζεις με όνειρα. Αν δεν έχεις όνειρα, είσαι νεκρός και είναι το χειρότερο που μπορεί να υπάρχει. Χωρίς όνειρα δεν έχεις καν ελπίδα! Και χωρίς ελπίδα δεν μπορείς να κάνεις όνειρα;
            Για τι όνειρα μιλάμε; Για εκείνα που σου δίνουν το έναυσμα της ζωής, το έναυσμα της δημιουργίας, το έναυσμα της αγάπης, το έναυσμα του έρωτα. Να δημιουργήσεις, να ζήσεις, να ερωτευθείς, να αγαπήσεις, να πράξεις. Η εποχή μας σήμερα σκοτώνει τα όνειρα, άρα σκοτώνει την ελπίδα. Την ύπουλη φράση ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, την έχει φορτώσει το ελπιδοκτόνο και ονειροκτόνο σύστημα. Αυτό που καθημερινά μας διαφθείρει με διάφορους τρόπους, μέσα από διάφορα συστήματα, μέσα από τηλεόραση, από το ίντερνετ και από την πληθώρα της πληροφορίας, η οποία άγεται και φέρεται χωρίς πλέον καμιά χρησιμότητα. Με μια μόνη σκοπιμότητα: να εξοντώσει τα όνειρά μας και την ελπίδα μας!
            Τι να την κάνω την ελπίδα αν αυτή πεθάνει τελευταία και μετά από μένα; Το σημερινό σύστημα χρειάζεται άτομα μίζερα, καλουπωμένα, γεμάτα κλαψιάρικη απαισιοδοξία. Από το σπίτι στη δουλειά για έναν μίζερο μισθό που επιτρέπει ελάχιστα πράγματα, να εκπληρώνεις τις καθημερινές σου ανάγκες μόλις και μετά βίας. Να μην μπορείς να ονειρευτείς τίποτα περισσότερο από 500 ευρώ και κάτω! Ακόμα και εκείνες οι δήθεν ελεύθερες επιλογές στο σούπερ μάρκετ έχουν μειωθεί δραματικά. Το σύστημα γνωρίζει ότι αυτό συμβαίνει, όμως ξέρει μέχρι πόσο θα χρειαστεί να κρατήσει αυτή η μιζέρια. Μέχρι την εξαθλίωση!
            Όσο δεν σηκώνεσαι από τον καναπέ για να διαμαρτυρηθείς, όσο δεν ονειρεύεσαι και δεν ελπίζεις, και όσο πιστεύεις ότι η ελπίδα θα πεθαίνει πάντα τελευταία, τότε είσαι όντως καθηλωμένος. Δεν μπορείς να ονειρευτείς και να δημιουργήσεις, δεν μπορείς κινηθείς, να κάνει πράξεις. Παραμένεις στο σύστημα ονειροκτονίας που έχει στηθεί γύρω σου.
            «Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που αρέσει στους ανθρώπους να το νοιώθουν, όταν αισθάνονται ασφαλείς», έγραφε σοφά ο Έντγκαρ Άλαν Πόε. Ο κόσμος δεν αλλάζει με ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι, ούτε μπορείς να χορτάσεις με άπειρες εκπομπές μαγειρικής και απίστευτα κιλά βιβλίων για φαγητά τα οποία δεν πρόκειται ποτέ να μαγειρέψεις και πολύ περισσότερο να φας. Έτσι κι αλλιώς θα παραμένουν φωτογραφίες σε ιλουστρασιόν χαρτί. Όπως κι εκείνες οι φωτογραφίες από τις ελπίδες μας που έχουμε κρεμάσει πάνω από τους καναπέδες μας και δίπλα στην τηλεόραση. Για να μας θυμίζουν τι είχαμε και τι δεν έχουμε!

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Σε ένα παράλληλο σύμπαν!



ΣΕ ΕΝΑ παράλληλο σύμπαν, σε έναν παράλληλο κόσμο, θα μπορούσαν να συμβαίνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με το δικό μας σύμπαν και με τον δικό μας κόσμο, μόνο που θα μπορούσαν να γίνονται με έναν, ίσως, διαφορετικό τρόπο. Ένας από τους κανόνες του σύμπαντος κόσμου, είναι η ισορροπία σε όλα τα πράγματα, σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι ανάγκη να μπούμε σε ιδιαίτερες αναλύσεις, αρκεί να πούμε ότι απέναντι στο καλό, υπάρχει το κακό. Απέναντι στο άσπρο, υπάρχει το μαύρο. Πέρα από την ύλη που τα ανθρώπινα μάτια βλέπουν γύρω τους, υπάρχει και η λεγόμενη «σκοτεινή ύλη» που δεν βλέπουμε, η οποία εν ολίγοις έχει χαρακτηριστεί και ως η γενεσιουργός αιτία της δημιουργίας του σύμπαντος κόσμου.
            Έτσι λοιπόν, για να υπάρξει ο καπιταλισμός, πρέπει να υπάρχουν και οι οικονομικές κρίσεις που τον κρατούν όρθιο και που αποδεικνύουν την αξία του χρήματος. Διαφορετικά θα είχε σωριαστεί. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, θα μπορούσε η χρησιμότητα του χρήματος να ήταν διαφορετική, χωρίς να του προσδίδεται η αξία που του δίδεται στον πλανήτη Γη. Και που εξαιτίας τους, ο άνθρωπος, αυτό το άγριο, χυδαίο και υπερκαταναλωτικό τέρας, κοντεύει να καταστρέψει τον πλανήτη και να εξαντλήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του.

Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Καμιά σφαγή δεν αποζημιώνεται… αλλά!



ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ότι επισκέφθηκε τη χώρα μας ο Γερμανός πρόεδρος Γιόαχιμ Γκάουκ, και ένα από τα θέματα τα οποία συζήτησε με τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, είναι και οι γερμανικές αποζημιώσεις που περιμένει η Ελλάδα από την γερμανική κατοχή. Φυσικά, ο ίδιος, αρνήθηκε οποιαδήποτε αποζημίωση ή επανόρθωση όπως λέγεται τελευταία. Ο, δυστυχώς μικρός και λίγος όπως αποδείχθηκε Κάρολος Παπούλιας, προσπάθησε να τον πείσει για τα εγκλήματα του Ναζισμού στην Ελλάδα, πηγαίνοντάς τον στο χωριά Λιγκιάδες Ιωαννίνων, όπου συνέβη μια από τις πολλές τραγωδίες στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, και αναδεικνύει την απίστευτη εγκληματικότητα και το μίσος κατά των ανθρώπων, των Ελλήνων και όχι μόνο που είχαν οι Ναζί του Χίτλερ! Φυσικά, ο Γερμανός πρόεδρος αταλάντευτος στο όχι, κι ας έλεγε ο Παπούλιας τα αποφθέγματά του περί εγκληματικότητας!

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα»



ΚΑΚΟΜΟΙΡΗΔΕΣ… έτσι και πουν να κάνουν κόμμα οι άνεργοι, θα σας πάρει όλους σβάρνα το ποτάμι και δεν θα σας μαζεύει κανένας. Όμως έχουν γνώση οι φύλακες … του πολιτικού συστήματος και ξέρουν καλά τι κάνουν! Διότι αν πουν να ενωθούν πραγματικά οι άνεργοι και πάψουν να σέρνονται πίσω από τα άρματα των διαφόρων γαλαζοπράσινων και ασπροκόκκινων, των δήθεν επιλογών, των διάφορων μιαζδόρων και απατεώνων πολιτικάντηδων σαν σασκήνηδες, τότε να δείτε τι ανατροπές έχουν να γίνουν σ’ αυτή τη χώρα. Όχι τα ελικόπτερα δεν θα προλαβαίνουν να απογειώνονται από τις αυλές, θα γεμίσει η θάλασσα ταχύπλοα και τα ποτάμια κάθε είδους θα στεγνώσουν!