Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Με τη νοοτροπία του ραγιά!



ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ κάνουμε μονίμως «λάθη». Κι όταν αυτά διαπράττονται, κανένας δεν μιλάει, όλοι το βουλώνουν, γιατί πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν οι ημέτεροι και τα λαμόγια. Κι όταν ερχόντουσαν «οι άλλοι» στην εξουσία, κατόπιν εορτής έστηναν τα δικά τους δικαστήρια για να δικάσουν τους «άλλους».
Αλλήθωροι οι μεν, αλλήθωροι και οι δε! Κι όλη η χώρα αλληθωρίζει αιώνες τώρα, γιατί οι ημέτεροι και τα λαμόγια είχαν πάντα το πάνω χέρι. Όταν ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας Ιωάννης Καποδίστριας ήρθε στην Ελλάδα, δεν εισέπραττε ούτε δραχμούλα τσακιστή από τον δημόσιο κορβανά. Αντίθετα, έβαλε χρήματα από την τσέπη του, πούλησε προσωπική του περιουσία να συνεισφέρει στη χώρα, και στο σπίτι του έστησε ένα πρόχειρο νομισματοκοπείο για να κόβει τις πρώτες δραχμούλες.
Προσπάθεια να ξεφύγει από τα γρόσια της τουρκοκρατίας, και να μην πέσει στα χέρια των αρπακτικών δυνάμεων της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ρωσίας τότε. Αλλά και πάλι, κάποιοι «άλλοι Έλληνες» αλληθώριζαν! Και ο κυβερνήτης Καποδίστριας δολοφονήθηκε, γιατί έθιγε συμφέροντα εκείνων που είχαν σκοπό το δικό τους κέρδος με τα γρόσια και την υποδούλωση της χώρας στους άξονες της Ευρώπης!
Και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι άλλοι μοίραζαν τα λάφυρα του πολέμου, εμείς στήναμε εμφυλίους, κάναμε κυνήγι μαγισσών με αντιφρονούντες που έδιωχνε χιλιάδες μυαλά μακριά από τη χώρα αλλά και στα ξερονήσια και σπαρασσόμασταν! Βορρά στο παιχνίδι και πάλι των ευρωπαϊκών αξόνων και των αμερικανικών εντολών.
Κι αργότερα, οικοδομούσαμε την υδροκέφαλη Αθήνα, την ανώμαλη αστικοποίηση του πληθυσμού, δημιουργούσαμε στρατιές αντιπαραγωγικών δημοσίων υπαλλήλων, και ξεπουλούσαμε τα πάντα στο όνομα της αντιπαροχής και της ανεξέλεγκτης οικοδόμησης της χώρας.
Κι όλοι μαζί αλληθωρίζαμε, γιατί όλοι μαζί είχαμε δήθεν «συμφέροντα»! Άλλοι τα είχαν, αλλά έτσι μας είχαν μάθει. Ο καθένας με τον δικό του αλληθωρισμό και τις δικές του μικροκομπίνες. Μικροκομπιναδόροι, στο βόλεμα, στον μικροκομματισμό μας και στον μικρόκοσμό μας! Συρόμενοι συνεχώς πίσω από διάφορα άρματα: της θέσης στο δημόσιο, του κομματάρχη, του βουλευτή, της πουλημένης ψήφου μας!
            Ακόμα και σήμερα, τίποτα δεν έχει αλλάξει σ’ αυτή τη χώρα, εκτός από τις αβάσταχτες αλλαγές που έχουν γίνει στους φόρους, στην οικονομική μας αφαίμαξη και στην φτωχοποίηση. Και φυσικά στην απίθανη αύξηση της ανεργίας. Κατά τ’ άλλα, συνεχίζουμε να είμαστε  υποτελείς της νοοτροπίας του ραγιά!

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Δεσμώτες με σκυμμένο κεφάλι!



Η ΑΛΗΘΕΙΑ, η μεγάλη αλήθεια, είναι ότι οι άνθρωποι συνηθίζουν να ξεχνάνε! Και το σπουδαιότερο, ότι συνηθίζουν να ξεχνούν όταν έχουν σκυμμένο το κεφάλι! Είναι το χειρότερο απ’ όλα. Και όταν έχουμε σκυμμένο το κεφάλι, ξεχνάμε να υψωθούμε μέχρι την ψυχή μας και να δούμε τον κόσμο από άλλες γωνίες.
            Ο κόσμος τρέχει πολύ σήμερα. Ξέφρενοι ρυθμοί, προσπαθούμε να προλάβουμε τα πάντα. Όπως γράφει ο κι ο Στάθης Σταυρόπουλος, «έχει πάρει ο καπιταλισμός και δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, εφτά ημέρες τη βδομάδα. Δεν υπάρχει καιρός για σχόλη, προσευχή, σκέψη, απόλαυση». Αλήθεια, τι διαφορά έχει η σκλαβιά από το να είσαι σκλάβος στην πιο σκληρή καθημερινότητα; Πώς μπορείς να απολαύσεις κάτι που σου έλλειψε ή κάτι που δεν γνώρισες ποτέ, ή κάτι που σου απαγόρευσαν με διαφόρους τρόπους να το κάνεις κτήμα σου;
            Ένας περίπατος στην πρωινή ανατολή, μια κουβεντούλα απαλή και γλυκιά στο σούρουπο, ένα βιβλίο που σ’ αρέσει, ν’ ακούσεις με ανοιχτή καρδιά και ψυχή έναν ψαλμό, να σκεφτείς χωρίς θορύβους και τηλεόραση, να απολαύσεις μια παράγραφο από ένα κείμενο που σ’ αρέσει, να ακούσεις μια μουσική με τον τρόπο που θέλεις, να ταξιδεύσεις με μερικούς στίχους, να χαρείς την απλότητα και την ομορφιά του να είσαι ολιγαρκής, να απολαύσεις τον δικό σου παράδεισο.
            Ο κόσμος όμως γύρω μας συνεχίζει να τρέχει. Κι εμείς έχουμε ξεχάσει πώς να το κάνουμε. Το έχουμε βουλιάξει καλά μέσα μας, αφού αφοσιωθήκαμε στο τρέξιμο, στη βιασύνη και στην ανέχεια που μας έχουν επιβάλλει. Ξέρω ότι οι πραγματικές αλυσίδες της σκλαβιάς στα χέρια και στα πόδια πονάνε, όμως μας έδωσαν με αόρατες αλυσίδες στην καρδιά και στην ψυχή μας. Μας έχουν κάνει να βλέπουμε τον θάνατο ως μια διαδικασία απλής συνήθειας βγάζοντας από την ψυχή μας το δέος. Έτσι ορίζουν τον θάνατο ως μια ακόμα καθημερινή πράξη, στην οποία όλοι  θα μπορούσαμε να προβούμε εν δυνάμει αν χρειαζόταν! Με στόχο τελικό να οδηγούμαστε στην αδιαφορία προς τον συνάνθρωπο που πεθαίνει ή δολοφονείται στα πεδία της ασφάλτου, των διαφόρων ατυχημάτων, των μαχών.
            Μας έχουν επιβάλλει απίστευτα δεσμά, που είναι γλυκά, δεν πονάνε το σώμα, δεν κόβουν το δέρμα, δεν βγάζουν κόκκινο αίμα. Δεσμά που πληγώνουν απίστευτα την ψυχή στο πέρασμα του χρόνου και προσπαθούν να μην τα βλέπουμε ποτέ, με εκατοντάδες άλλα χρυσωμένα χάπια της τεχνολογίας και άλλα πολλά. Αυτοκίνητα, υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, διάφορα καταναλωτικά προϊόντα. Όταν όμως ανακαλύψεις τα δεσμά σου και προσπαθείς να τα σπάσεις, τότε καταλαβαίνεις ότι είσαι ήδη εξαρτημένος. Και συνήθως είναι πολύ αργά! Όμως πάντα υπάρχει ένα μικρό σκοτεινό και θολό ίσως μονοπάτι, και στο βάθος μπόλικο φως. Μπορείς να το δεις;

Η θανατική καταδίκη ενός κατάδικου!



ΕΙΝΑΙ γνωστή η υπόθεση με τον Αλβανό κατάδικο Καρέλι, που έσφαξε κυριολεκτικά τον υπαρχιφύλακα των φυλακών Μαλανδρίνου, Γιώργου Τσιρώνη. Δεν θα αναφερθώ με λεπτομέρειες. Λίγες μέρες αργότερα, ο κατάδικος Καρέλι μεταφέρεται στις φυλακές Νιγρίτας, προκειμένου να αλλάξει περιβάλλον για πολλούς ευνόητους λόγους. Λίγες ώρες μετά την είσοδό τους στις φυλακές Νιγρίτας, πεθαίνει. Και όπως διαπιστώνεται μερικές ώρες αργότερα, καμιά δεκαριά δεσμοφύλακες στη Νιγρίτα, τον ξυλοκόπησαν και τον βασάνισαν και τον πέταξαν στο κελί για να πεθάνει.
            Ξέρετε τι λένε; Ότι το άλογο που έχεις δεμένο στο δέντρο από μια κλωστή, δεν γνωρίζει ότι είναι δεμένο εκεί για να μην φεύγει. Θα μπορούσε να βάλει τη δύναμή του, να σπάσει το σχοινί και να φύγει. Ο άνθρωπος όμως γνωρίζει τι σημαίνει ελευθερία και τι σκλαβιά. Γνωρίζει και τι θα πει αξιοπρέπεια ζωής. Παλαιότερα σε ένα σχετικό άρθρο, υποστηρίζοντας ότι η θανατική ποινή στην Ελλάδα έχει καταργηθεί, ανέφερα ότι η θανατική ποινή δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι νόμος ενός κράτους, μιας ευνομούμενης πολιτείας. Είναι σχήμα παράδοξο: πώς μπορεί μια ολόκληρη κοινωνία, μια σύγχρονη κοινωνία, πολιτισμένη και κυρίως ορθόδοξη, να δέχεται να εκτελεί έναν εγκληματία, έναν δολοφόνο; Είμαστε κοινωνία συγχωρήσεως, κοινωνία επιμόρφωσης, κοινωνία σωφρονισμού. Δεν μπορούμε να δολοφονούμε τον δολοφόνο σε καμία περίπτωση.
            Η καταδίκη του είναι η ισόβια κάθειρξη μέσα σε ένα κελί. Που βέβαια δεν σημαίνει και την πλήρη καταρράκωση των ανθρώπινων αξιών. Φυσικά εδώ σηκώνει συζήτηση, αλλά προς το παρόν είναι άλλο ζήτημα ο τρόπος κράτησης των φυλακισμένων. Οι δεσμοφύλακες στη Νιγρίτα, ανέλαβαν να κάνουν το έργο της δολοφονίας. Πρόκειται φυσικά για τον άγραφο νόμο της φυλακής αλλά και της απίστευτης εκδίκησης μεταξύ των ανθρώπων. Εκεί όπου ισχύει ο περίφημος Μωσαϊκός νόμος. Έκλεψες, θα σου κόψω το χέρι. Σκότωσες, θα σου πάρω τη ζωή ή το κεφάλι!
            Φυσικά, όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση. Ο νόμος της φύσης όμως δεν είναι εκδικητικός. Ο φόνος είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει ο άνθρωπος και ακόμα χειρότερος, όταν αναλαμβάνουν να εκτελέσουν έναν άνθρωπο σωφρονιστικοί υπάλληλοι! Με την δολοφονία του Καρέλι, ούτε ο αδικοχαμένος Τσιρώνης πρόκειται να επιστρέψει από πουθενά, ούτε πιστεύω ότι θα αλαφρύνει ο πόνος της οικογένειάς του. Αντίθετα, ακόμα δύο άνθρωποι που χάθηκαν, επιβεβαίωσαν για μια ακόμα φορά, πόσα άγριοι παραμένουν οι άνθρωποι, σε κοινωνίες υποτιθέμενα πολιτισμένες. Πόσο πρωτόγονοι παραμένουν οι άνθρωποι, όταν την ίδια στιγμή έχουν βλέψεις για μια καλύτερη ζωή, για καλύτερες κοινωνίες! Κατά βάθος παραμένουμε άγρια ζώα!

Πτήση ΜΗ370. Μια ακόμα θεωρία συνωμοσίας;



ΤΟ ΜΠΟΪΝΓΚ των Μαλαισιανών Αερογραμμών, χάθηκε σαν καρφίτσα στα άχυρα … ενός πλανήτη που ολημερίς και ολονυχτίς παρακολουθείτε ακόμα σε κάθε του δευτερόλεπτο και από όλες τις πλευρές! Το άτυχο Μπόινγκ απλώς χάθηκε, με 390 επιβάτες, που ήταν κι αυτοί απλώς άτυχοι! Το χειρότερο είναι ότι χάνεται πλέον και από τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, καθώς πλέον άλλα θέματα μπαίνουν μπροστά. Η επικαιρότητα είναι πάντα που τραβάει την προσοχή! Αλλά την επικαιρότητα, μπορούν και τη διαμορφώνουν αναλόγως τα μέσα ενημέρωσης.
            Λοιπόν, χάθηκε ένα τεράστιο αεροπλάνο τελευταίας τεχνολογίας, όπως μας λένε. Που σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να χαθεί, καθώς έχει πέραν του ενός, σύστημα να στέλνει το σήμα της θέσης και του κινδύνου του κάθε λεπτό. Έχουμε ακούσει τόσα και τόσα για την τεχνολογία του αεροπλάνου. Το σπουδαιότερο απ’ όλα, είναι ότι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν μπορούν να βρουν ένα τεράστιο θηριώδες Μπόινγκ με 400 επιβάτες, και με την σούπερ τεχνολογία που χάθηκε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη, το οποίο ελέγχεται… διπλοβάρδια από τους Αμερικανούς από την βάση που έχουν σε ένα νησί καταμεσής του Ινδικού Ωκεανού.
            Πώς είναι δυνατόν να χαθεί ένα θηριώδες Μπόινγκ, με 400 επιβάτες, από τα μάτια των Αμερικανών, από την στιγμή που ελέγχουν με τα πλέον σύγχρονα μηχανήματα όλη τη Νότια Ανατολική Ασία, τις ακτές της Ινδίας, της Ανατολικής Αφρικής και ολόκληρη την Αυστραλία; Άλλωστε, δεν μπορεί να ήταν καθόλου τυχαία η απάντηση των Ρώσων όταν ρωτήθηκαν σχετικά: «Ρωτήστε τους Αμερικανούς».
            Μέχρι τώρα, με άψογες και συντονισμένες προσπάθειες, τόσο η Μαλαισιανή κυβέρνηση όσα και όλοι οι εμπλεκόμενοι, γέμισαν τον κόσμο με εκατοντάδες παραμύθια, ψέματα και μπαρούφες. Αν οι Αμερικανοί δεν είδαν πουθενά το Μπόινγκ, τότε πώς γίνεται να μπορούν να παρακολουθούν όλο τον πλανήτη και να βρίσκουν τους διάφορους πολέμαρχους από ένα απλό σήμα, ενός απλού κινητού τηλεφώνου στην άλλη άκρη του κόσμου; Αν δεν είδαν πουθενά οι Αμερικανοί το Μπόινγκ, τότε γιατί φοβήθηκαν και κυνήγησαν τόσο πεισματικά τον Σνόουντεν που έδωσε στοιχεία στη δημοσιότητα λέγοντας ότι οι Αμερικανοί παρακολουθούν όλο τον κόσμο στο κάθε του βήμα; Θα μπορούσαν απλά να βγουν και να αναδείξουν τον Σνόουντεν φαντασιόπληκτο και να τελειώσει η υπόθεση εκεί. Όμως ακόμα και η Γερμανία της Μέρκελ είχε παραπονεθεί στον πλανητάρχη Μπαράκ Ομπάμα για τις παρακολουθήσεις με κάθε μέσον και με κάθε τρόπο!
            Αν λοιπόν μπορούν να ξετρυπώσουν από την τρύπα τον κάθε Σαντάμ, τον κάθε Μπιν Λάντεν μέσω δορυφόρων, να ακούνε λέξεις σε τηλεφωνικές συνομιλίες και να καταλαβαίνουν πού βρίσκεται ο εχθρός τους, η Google με τα κόλπα της να βλέπει τα πάντα στον πλανήτη, πώς γίνεται οι Αμερικανοί να μην είδαν ένα τεράστιο αεροπλάνο να πετάει στον ουρανό;
            Άλλη μια θεωρία συνωμοσίας προστέθηκε στις τόσες. Το αν μάθουμε ποτέ τι πραγματικά συνέβη, θεωρείται πλέον απίθανο. Σίγουρα, κάπου, κάποιοι, σε κάποια δωμάτια, προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να παρουσιάσουν το Μπόινγκ, ή κάποιο Μπόινγκ, ή κάποια κομμάτια ενός Μπόινγκ. Το σίγουρο είναι ότι θα μείνει στην ανθρώπινη ιστορία ως μια ακόμα συνωμοσία. Άλλωστε, ακόμα και το βήμα του ανθρώπου στη Σελήνη από τη NASA, σήμερα θεωρείται ως μη γενόμενο ποτέ!