Η θανατική καταδίκη ενός κατάδικου!

ΕΙΝΑΙ γνωστή η υπόθεση με τον Αλβανό κατάδικο Καρέλι, που έσφαξε κυριολεκτικά τον υπαρχιφύλακα των φυλακών Μαλανδρίνου, Γιώργου Τσιρώνη. Δεν θα αναφερθώ με λεπτομέρειες. Λίγες μέρες αργότερα, ο κατάδικος Καρέλι μεταφέρεται στις φυλακές Νιγρίτας, προκειμένου να αλλάξει περιβάλλον για πολλούς ευνόητους λόγους. Λίγες ώρες μετά την είσοδό τους στις φυλακές Νιγρίτας, πεθαίνει. Και όπως διαπιστώνεται μερικές ώρες αργότερα, καμιά δεκαριά δεσμοφύλακες στη Νιγρίτα, τον ξυλοκόπησαν και τον βασάνισαν και τον πέταξαν στο κελί για να πεθάνει.

            Ξέρετε τι λένε; Ότι το άλογο που έχεις δεμένο στο δέντρο από μια κλωστή, δεν γνωρίζει ότι είναι δεμένο εκεί για να μην φεύγει. Θα μπορούσε να βάλει τη δύναμή του, να σπάσει το σχοινί και να φύγει. Ο άνθρωπος όμως γνωρίζει τι σημαίνει ελευθερία και τι σκλαβιά. Γνωρίζει και τι θα πει αξιοπρέπεια ζωής. Παλαιότερα σε ένα σχετικό άρθρο, υποστηρίζοντας ότι η θανατική ποινή στην Ελλάδα έχει καταργηθεί, ανέφερα ότι η θανατική ποινή δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι νόμος ενός κράτους, μιας ευνομούμενης πολιτείας. Είναι σχήμα παράδοξο: πώς μπορεί μια ολόκληρη κοινωνία, μια σύγχρονη κοινωνία, πολιτισμένη και κυρίως ορθόδοξη, να δέχεται να εκτελεί έναν εγκληματία, έναν δολοφόνο; Είμαστε κοινωνία συγχωρήσεως, κοινωνία επιμόρφωσης, κοινωνία σωφρονισμού. Δεν μπορούμε να δολοφονούμε τον δολοφόνο σε καμία περίπτωση.

            Η καταδίκη του είναι η ισόβια κάθειρξη μέσα σε ένα κελί. Που βέβαια δεν σημαίνει και την πλήρη καταρράκωση των ανθρώπινων αξιών. Φυσικά εδώ σηκώνει συζήτηση, αλλά προς το παρόν είναι άλλο ζήτημα ο τρόπος κράτησης των φυλακισμένων. Οι δεσμοφύλακες στη Νιγρίτα, ανέλαβαν να κάνουν το έργο της δολοφονίας. Πρόκειται φυσικά για τον άγραφο νόμο της φυλακής αλλά και της απίστευτης εκδίκησης μεταξύ των ανθρώπων. Εκεί όπου ισχύει ο περίφημος Μωσαϊκός νόμος. Έκλεψες, θα σου κόψω το χέρι. Σκότωσες, θα σου πάρω τη ζωή ή το κεφάλι!

            Φυσικά, όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση. Ο νόμος της φύσης όμως δεν είναι εκδικητικός. Ο φόνος είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει ο άνθρωπος και ακόμα χειρότερος, όταν αναλαμβάνουν να εκτελέσουν έναν άνθρωπο σωφρονιστικοί υπάλληλοι! Με την δολοφονία του Καρέλι, ούτε ο αδικοχαμένος Τσιρώνης πρόκειται να επιστρέψει από πουθενά, ούτε πιστεύω ότι θα αλαφρύνει ο πόνος της οικογένειάς του. Αντίθετα, ακόμα δύο άνθρωποι που χάθηκαν, επιβεβαίωσαν για μια ακόμα φορά, πόσα άγριοι παραμένουν οι άνθρωποι, σε κοινωνίες υποτιθέμενα πολιτισμένες. Πόσο πρωτόγονοι παραμένουν οι άνθρωποι, όταν την ίδια στιγμή έχουν βλέψεις για μια καλύτερη ζωή, για καλύτερες κοινωνίες! Κατά βάθος παραμένουμε άγρια ζώα!