Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Ο ραγισμένος μύθος!

ΧΙΛΙΑΔΕΣ οι ψηφοφόροι σε όλη την Ελλάδα. Οι τριπλές εκλογές για τις Περιφέρειες, για τους Δήμους και το Ευρωκοινοβούλιο, έβγαλε για άλλη μια φορά τον κόσμο στους δρόμους. Με την έννοια ότι για να συμπληρωθούν όλα αυτά τα ψηφοδέλτια, για να γεμίσουν με ονόματα, χρειάζεται κόσμος και κοσμάκης.
            Συναντάς κάθε λογής υποψηφίους. Και τους συναντάς παντού. Το πρωί της Κυριακής στις εκκλησίες, να μοιράζουν καρτούλες και χαμόγελα. Στα πανηγύρια και στις τοπικές γιορτές μαζί με τον δεσπότη να σφίγγουν χέρια και να προσεύχονται ευλαβικά για ελάχιστη φορά στη ζωή τους. Στα μνήματα να μοιράζουν καρτούλες στους τεθλιμμένους συγγενείς, να εύχονται «ζωή σε λόγου σας» και αν μπορούσαν, ίσως να υπόσχονταν και ζωήν αιώνιον ή ανάσταση νεκρού… ψηφοφόρου! Ποιος ξέρει… μπορεί να γίνει κι αυτό κάποτε!
            Στις λαϊκές αγορές δείχνουν αμέριστο ενδιαφέρον για την σακούλα με τ’ αγγουράκια και τα μαρούλια… το δείχνουν στα μάτια τους… ότι αν μπορούσαν, «να, μα τω Χριστό δηλαδή…», θα μας γέμιζαν ξανά από μια δεύτερη σακούλα! Όμως πρώτα πρέπει να τους ψηφίσουμε, να τους στείλουμε στην εξουσία, όχι στα έδρανα της αντιπολίτευσης και μετά… έχει ο Θεός!
            Πάνω απ’ όλα όμως, πέρα από όσα υπόσχονται όλοι αυτοί οι υποψήφιοι ότι θα κάνουν, όλοι έχουν ένα μοναδικό κοινό: έχουν όραμα! Για τον τόπο, για την πόλη, για τη χώρα! Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, έχουν γράψει πέντε λόγια σ’ ένα χαρτί και τα επαναλαμβάνουν μέχρι να μουδιάσει η γλώσσα τους.
            Κάποιοι γνωρίζουν ότι οι δυνάμεις τους για τη συλλογή των σταυρών είναι χαμηλές και είναι πιο χαλαροί! Οι άλλοι ξεσκίζονται στο περπάτημα, στους καφέδες και στα ουζάκια! Διάφορα υπόσχονται διάφορα και πολλοί υπόσχονται ακόμα περισσότερα.
            Ένας τύπος τύπωσε καρτούλες, όπου επισημαίνει ότι δεν είναι υποψήφιος. Κάνει τελεμενού σουβλάκια στα εκλογικά κέντρα! Διαθέτει χιούμορ! Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι εκλογές είναι πολιτικές, (τι άλλο θα μπορούσαν να ήταν δηλαδή…), ότι θα καθορίσουν την πορεία της συγκυβέρνησης και της χώρας (βλέπε Βενιζέλο) και άλλα πολλά και διάφορα.
            Όμως είναι και μερικές φορές που πικραίνομαι, γιατί βλέπω ανθρώπους που δεν θα ήθελα να τους υποψηφίους με κανένα απολύτως κόμμα, με κανέναν απολύτως συνδυασμό, με καμιά δημοτική ή περιφερειακή παράταξη, ούτε καν στον πολιτιστικό σύλλογο της γειτονιάς τους. Είναι άνθρωποι που καθημερινά διαχέουν την σκέψη τους προς τη δική μας! Είναι κάτι σαν δάσκαλοι που μεταγγίζουν την γνώση και αίφνης είναι σαν να τα μηδενίζουν όλα με τη μία!
            Θα αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, με το όνομα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης και υπέροχο συγγραφέα και διανοούμενο, Γιώργο Γραμματικάκη. Που πριν από μερικούς μήνες έγινε και επίτιμος δημότης Δράμας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν «μη πολιτικοί» πολιτικοί! Είσαι βασικά ό,τι δηλώσεις, την στιγμή που θα το δηλώσεις. Μετά σου μένει η ρετσινιά.
            Ο διανοούμενος και συγγραφές Γιώργος Γραμματικάκης, δεν έχει ανάγκη να δηλώσει «παρών» με το να κατεβεί υποψήφιος πολιτικός! Είναι ήδη «παρών» στη ζωή μας και μας συμβουλεύει με τα όσα έχει γράψει και όσα έχει διδάξει. Είναι κακή εικόνα για τα μάτια μου, να  τον βλέπω να διεκδικεί ψήφο! Όποιος κι αν είναι ο πολιτικός συνδυασμός, δεν μπορεί να υπηρετήσει καμία απολύτως αλήθεια. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο, γιατί πάντα κάτι θα υπάρχει από πίσω, που θα απομακρύνει από τις απόλυτες αλήθειες.

            Οι πολιτικοί στην Ελλάδα δεν έχουν καλό όνομα. Και δεν θα ήθελα η καρδιά μου, να εντάξει αυτόν τον άνθρωπο σ’ αυτή τη διαφορετική συνομοταξία! Θέλω να συνεχίσει να τριβελίζει το μυαλό μου με τα κείμενά του, να δονεί την σκέψη μου, να την κάνει να ψάχνει ορίζοντες και μακρινά αστέρια. Όχι να καθηλώνεται μέσα από σαθρές πολιτικές φράσεις. Πραγματικά λυπήθηκα πάρα πολύ και ήθελα να το εκφράσω. Είναι ένας άνθρωπος, που έχει γύρω του έναν μύθο! Τι κρίμα που τον ράγισε ο ίδιος…

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Ευαισθησίες αρμοδίων… αναρμόδιων!

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ καιρό τα ατυχήματα ανά τον κόσμο, μας κάνουν ολοένα και περισσότερο ευαίσθητους. Τουλάχιστον ως μονάδες, γιατί τελικά εκεί παραμένει το ζήτημα της ευαισθησίας. Από εκεί και πέρα, ως άτομα που ηγούμαστε θεσμούς, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν βλέπω καμιά ιδιαίτερη ευαισθησία.
            Το θέμα των ευαισθησιών που νοιώθουν οι πολιτικοί ταγοί αυτής της χώρας, το έχω αναπτύξει στη στήλη του «Ημεροδείκτη» στην τελευταία σελίδα. Αλλά δεν λέει να τελειώσει, γιατί όλοι αυτοί οι δήθεν «αρμόδιοι» που δηλώνουν τελικά πλήρως αναρμόδιοι, δεν λένε να τελειώσουν! Οφείλεται άραγε στην ιδιοσυγκρασία των λαών ή απλά στις ανθρώπινες μονάδες. Την απάντηση θα μπορούσαν να δώσουν μόνο εξειδικευμένοι ψυχολόγοι, που θα πρέπει  να αναλύσουν την ψυχοσύνθεση ολόκληρων λαών.
            Παράδειγμα ένα: Η Μαλαισία. Χάθηκε ένα θηριώδες αεροπλάνο Μπόινγκ, το οποίο εδώ και δύο μήνες κοντά, δεν έχει βρεθεί  πουθενά. Ούτε καν ένα μικρό κομμάτι από τα πιθανά συντρίμμια του. Η ανικανότητα των αρμοδίων να το εντοπίσουν, δεν οδήγησε κανέναν απολύτως από την κυβέρνηση της Μαλαισίας ή του αεροδρομίου κτλ., να παραιτηθεί! Τίποτα…
            Ένα πλοίο που βούλιαξε στη Νότιο Κορέα και παρέσυρε στον υγρό του τάφο εκατοντάδες ανθρώπους, κυρίως μαθητές! Απίστευτη τραγικότητα. Ο πλοίαρχος, παρίστανε τον ναυαγό και έτρεξε να σωθεί πρώτος! Ο διευθυντής του σχολείου που συνόδευε τους μαθητές, λίγες ώρες μετά τη σωτηρία του αυτοκτόνησε, γιατί θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο επειδή δεν μπόρεσε να σώσει παιδιά. Ο πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας παραιτήθηκε, όχι μόνο γιατί δεν υπήρξε πρόληψη για το ναυάγιο, αλλά και γιατί κατά την όλη διαδικασία της διάσωσης, όλα πήγαν στραβά. Ένας ψαράς που έσωσε με τη βάρκα του 25 άτομα, λυπόταν μπροστά στην κάμερα και είχε τύψεις, γιατί δεν μπόρεσε να τους σώσει όλους. Γονείς των χαμένων μαθητών σκέφτονται να αυτοκτονήσουν στη θάλασσα, για να είναι κοντά στα παιδιά τους!
            Στην Ελλάδα, όταν πριν από πολλά χρόνια βούλιαξε το «Εξπρές Σάμινα», δεν ίδρωσε το αυτί κανενός! Ούτε ένας από το υπουργείο Ναυτιλίας σκέφτηκε να παραιτηθεί, γιατί πίστευε ότι κανένας απολύτως δεν έφταιγε. Η τραγωδία χαρακτηρίστηκε ως ένα ανθρώπινο λάθος. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις στην Ελλάδα, σε μεγάλα τραγικά δυστυχήματα, κανένας υπεύθυνος και … αναρμόδιος δεν παραιτήθηκε! Δεν υπήρχε λόγος άλλωστε…
            Τελευταίο παράδειγμα, στο τραγικό λούνα παρκ του θανάτου στην Αθήνα. Ο δήμαρχος Αργυρούπολης-Ελληνικού, βγήκε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για το ότι η επιχείρηση δεν είχε άδεια, ότι δεν έγιναν ποτέ οι απαιτούμενοι έλεγχοι και ότι υπήρχαν πολλές παραλείψεις, που τελικά οδήγησαν στον θάνατο ενός 13χρονου παιδιού. Ο δήμαρχος Αργυρούπολης-Ελληνικού, δεν μπήκε στον κόπο να ζητήσει ούτε μια απλή «συγγνώμη» από την οικογένεια του αδικοχαμένου παιδιού!

            Κανένας άλλος από τον συγκεκριμένο Δήμο, ή από την Περιφερειακή Ενότητα στην οποία ανήκει ο Δήμος, κάποιος από το υπουργείο Εσωτερικών, κανένας απολύτως… δεν ένοιωσε υπεύθυνος και αρμόδιος, όχι μόνο να ζητήσει μια συγγνώμη από την οικογένεια… ούτε καν να παραιτηθεί! Ζητάμε πολλά από μια χώρα στην οποία κανένας δεν αισθάνεται αρμόδιος και υπεύθυνος για οτιδήποτε;

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Άστεγοι; Καλά να πάθουν… κι ας πεινάσουν κι ας διψάσουν!


ΚΟΝΤΕΥΕΙ να γίνει μόδα πια, η κατά των άστεγων προσφορά τροφής! Το φαινόμενο ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο στις ΗΠΑ και κυρίως σε μεγαλουπόλεις. Η μια πόλη μετά την άλλη, ψήφισαν νόμους απαγορεύοντας την προσφορά φαγητού σε άστεγους, με πρόσχημα τόσο τη δημόσια υγεία και καθαριότητα, όσο και την … προστασία των ιδίων από την πιθανότητα να δηλητηριαστούν!
            Σήμερα, στις ΗΠΑ, η προσφορά φαγητού σε αστέγους απαγορεύεται σε όλη την επικράτεια της χώρας. Σε όσες πόλεις η απαγόρευση αυτή δεν ισχύει, έχουν εισβάλει τόσες προϋποθέσεις που αποθαρρύνουν τους «καλούς Σαμαρείτες» να προσφέρουν τροφή. Υψηλά πρόστιμα για ειδικές προϋποθέσεις προσφοράς φαγητού, ειδικές άδειες που κοστίζουν πανάκριβα, υποχρεωτική λήψη μαθημάτων προετοιμασίας φαγητού και άλλα διάφορα. Έτσι η διαδικασία προσφοράς φαγητού έχει γίνει απλησίαστη όχι μόνο από τον «απλό» κόσμο, αλλά ακόμα και από ανάλογες οργανώσεις, οι οποίες έχουν ήδη αποστασιοποιηθεί από το θέμα, αφού «δεν πληρούν» τις όποιες προϋποθέσεις.
            Ανάμεσα στα άλλα, όπως είπαμε, η δημόσια υγεία. Ότι δηλαδή, όπου προσφέρετε φαγητό σε αστέγους στα κέντρα των μεγάλων πόλεων, σε δημόσιους χώρους, εκεί παραμένουν αργότερα σκουπίδια τα οποία δεν μαζεύει κανείς, συναθροίζονται ακόμα περισσότεροι άστεγοι και ζητιάνοι με αποτέλεσμα να μην αποχωρούν στη συνέχεια, ενώ όλοι αυτοί αφήνουν τα σκουπίδια τους όπου βρουν ακόμα και τις ανθρώπινες ακαθαρσίες τους!
            Άλλες δικαιολογίες είναι η δήθεν προστασία του ίδιου του άστεγου από την προσφορά τροφής η οποία δεν είναι … ελεγμένη και άρα άγνωστο τι περιέχει, όταν αυτή μοιράζεται από τον «απλό» κόσμο και όχι από οργανώσεις. Σαν να λέμε δηλαδή, μπορείς να πεθάνεις αν θέλεις από την πείνα, αλλά να ξέρεις ότι σε προστατεύουμε από μια ενδεχόμενη δηλητηρίαση! Και έπειτα… σε ποιο νοσοκομείο να τρέχεις τώρα, να σου κάνουν  πλύση στομάχου και ποιος θα πληρώσει γι’ αυτό αφού είσαι ανασφάλιστος, δεν έχει που την κεφαλή κλίνε και άλλα φαιδρά!
            Ένας έμμεσος τρόπος να αποφεύγει η Πολιτεία πια, η οργανωμένη Πολιτεία, να προσφέρει την βοήθειά της προς αυτούς τους ανθρώπους! Αναλγησία και απανθρωπιά!
            Ένα ακόμα παράδειγμα της ανάλγητης οργανωμένης Πολιτείας στις ΗΠΑ, είναι η απαγόρευση προς εκκλησία στη Λουιζιάνα, να προσφέρει νερό σε ανθρώπους, αφού δεν είχε την ανάλογη κυβερνητική άδεια!
            Η νέα απαγόρευση λοιπόν δεν έμεινε στις ΗΠΑ όπως άλλωστε ήταν φυσικό. Πέρασε ήδη στην γηραιά Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ιταλία. Όπου πλέον ο ένας Δήμος μετά τον άλλο, αρχίζουν με τις ίδιες και παρόμοιες προφάσεις, να απαγορεύουν την προσφορά φαγητού σε φτωχούς και αστέγους.
            Ο Δήμος της Βερόνα στην Ιταλία, θα επιβάλει πρόστιμο 500 ευρώ σε όσους  προσφέρουν φαγητό σε αστέγους. Ο ιταλικός τύπος υπογραμμίζει ότι η απόφαση πρόκειται να προκαλέσει, οπωσδήποτε, σειρά πολιτικών αντιδράσεων. Και στο παρελθόν, δημοτικοί σύμβουλοι είχαν προτείνει ανάλογα μέτρα, αλλά, τελικώς, είχε υπερισχύσει η άποψη ότι προέχει το δικαίωμα σίτισης όσων δεν διαθέτουν μόνιμο τόπο κατοικίας και αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.
            Σε ανακοινωθέν του, ο δήμαρχος της Βερόνα Φλάβιο Τόζι τονίζει ότι «όπως αποδεικνύουν φωτογραφίες πολιτών και οι εκθέσεις της αστυνομίας, πολλές περιοχές του ιστορικού κέντρου έχουν μετατραπεί σε μόνιμα σημεία κατανάλωσης τροφίμων από μέρους ατόμων χωρίς μόνιμη κατοικία. Πολλοί είναι γνωστοί στα όργανα της τάξης και σε βάρος τους έχει εκδοθεί απόφαση απέλασης».
            Ας ελπίσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα έρθει στην Ελλάδα και δεν θα το υιοθετήσεις κάνας παλαβιάρης δήμαρχος ή άλλος παρανοϊκός! Πρόκειται για έναν φασισμό και ρατσισμό διαφορετικού είδους απ’ αυτόν που γνωρίζουμε! Πρόκειται για επίθεση ενάντια στον άνθρωπο και την αξία της ζωής, την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ζοφερό για τους φτωχούς, τους πεινασμένους, τους άστεγους. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων στον κόσμο, έχει στο μυαλό της έναν διαφορετικό κόσμο απ’ αυτόν που όλοι εμείς οι απλοί άνθρωποι φανταζόμαστε!

            Κάποιοι θα ζουν στα υπόγεια και στους υπονόμους και κάποιοι άλλοι θα ζουν στο φως! Μόνο που θα χρειάζονται προϋποθέσεις για την δεύτερη περίπτωση, ειδάλλως εύκολα θα καταλήγεις στο υπόγειο σκοτάδι! Ας μην πω περισσότερα…